RTG zębów to badanie diagnostyczne, które pozwala zobaczyć zmiany w tkance kostnej żuchwy i szczęki oraz w stawie skroniowo-żuchwowym. Umożliwia też ocenę stanu kości całej twarzoczaszki oraz stanu poszczególnych zębów i otaczających je tkanek. Rentgen zębów pomaga nie tylko w diagnozowaniu zmian próchniczych, ale także w wychwyceniu obecności ciał obcych, zawiązków zębowych, zmian chorobowych w obrębie zębów i ich korzeni, uszkodzeń oraz zmian nowotworowych,

Zdjęcie punktowe RTG wykonywane jest nie tylko w stomatologii, ale także w wielu dziedzinach medycyny, na takim zdjęciu widoczne będą maksymalnie cztery zęby. RTG punktowe wykonywane jest podczas leczenie kanałowego, diagnozowania próchnicy oraz stanów zapalnych zębów.,  Zdjęcie RTG zęba wykonywane jest z rozmaitych powodów, stomatolog może zlecić je, aby sprawdzić ułożenie zębów przed leczeniem kanałowym, ortodontycznym, ale także przed ekstrakcją zęba.

Pantomogram. W stomatologii stosuje się również pantomogram zębów, który jest specjalistycznym zdjęciem RTG wykonywanym z użyciem pantografu. Aparat ten jednocześnie wytwarza ruch głowicy generującej promieniowanie rentgenowskie i rejestruje obraz – w efekcie powstaje dokładne zdjęcie danej części twarzoczaszki. Na zdjęciu są widoczne zęby górne i dolne oraz wszystkie otaczające je tkanki. Pantomogram to badanie, którego polega na prześwietleniu zębów, kości szczęki, żuchwy, stawów skroniowo-żuchwowego i zatok szczękowych. Otrzymuje się wówczas zdjęcie pantomograficzne. Dzięki powiększonemu obrazowi struktur anatomicznych wyrostków zębodołowych można dokładnie ocenić stan przyzębia, a także określić nieprawidłowości w budowie korzeni zębów, miejsca tzw. zębów zatrzymanych (np. ósemki). Pantomogram wykazuje także stopień mineralizacji zębów i kierunek ich wyrzynania.

Wskazaniem do wykonania zdjęcia pantomograficznego są:

• wszelkie urazy szczęki
• głęboka próchnica zębów
• choroby przyzębia
• kamica ślinianki podżuchwowej i podjęzykowej
• usuwanie zębów, zwłaszcza w przypadku konieczności usunięcia wyrżniętych lub zatrzymanych zębów, np. zębów mądrości (ósemki)
• zakładanie implantów zębów (wówczas służy ocenie ilości kości i miejsca do wprowadzenia implantu)
• planowane leczenie ortodontyczne.

Cefalometria to jedna z odmian zewnątrzustnych zdjęć rentgenowskich powszechnie stosowanych we współczesnej stomatologii. Cefalometrię można wykonać w trzech projekcjach: bocznej, tylno-przedniej lub osiowej (przy czym najczęstsze jest badanie w projekcji bocznej). Ogólnie, cefalometria pozwala na precyzyjne zobrazowanie czaszki, tkanek twardych i miękkich jamy ustnej, zatok przynosowych oraz podniebienia twardego.

Zalety cefalometrii:

• badanie krótkotrwałe, nie wymaga szczególnych przygotowań
• pozwala na precyzyjne zobrazowanie struktur głowy i jamy ustnej,
• jest bezbolesne, dzięki nowoczesnym technologiom ilość promieniowania rentgenowskiego potrzebnego do jego wykonania jest niewielka.

Cefalometria znajduje zastosowanie w diagnostyce wad zgryzu oraz wad rozwojowych części twarzowej czaszki, pozwala badać jej procesy wzrostu, planować i oceniać efekty leczenia ortodontycznego, a także oceniać wiek kostny (jest to możliwe dzięki widocznemu na zdjęciu w projekcji bocznej obrazowi kręgów szyjnych). W ortodoncji cefalometria pozwala na pomiar punktów, odległości, linii i kątów w obrębie kości twarzy